Contos policiais: Ángela Monteagudo León (2ºESO A/B)

 

Os males da envexa

 

Marisa fuxía, temía pola súa vida, corría como nunca antes o fixera. Tiña medo de que os seus secuestadores estivesen a perseguila, mais non sabía o que acontecería ao xirar a seguinte esquina do edificio. Ao facelo, encontrouse nun canellón sen saída. Unha única persoa se achaba nel. Marisa recoñeceuna. Agradecendo a súa sorte por atoparse con alguén coñecido, acercouse. A persoa sostiña algo. Marisa non distinguía qué na escuridade. Levantou o obxecto e ela entón notou unha forte dor. Despois, todo se volveu negro.

 

Ao día seguinte, os axentes de policía atoparon o seu corpo sen vida e, ao seu lado, un coitelo. Marisa, unha modelo de fama internacional, levaba dous meses desaparecida. Segundo parecía, lograra escapar dos seus secuestradores; pero, ou estes volveron a encontrala ou ela atopara un inimigo peor. Sen saber como actuar, a policía contactou co detective Castellan, quen aceptou o caso de inmediato.

 

O primeiro que fixo Castellan foi informarse da vida da vítima e dos plans desta  para o futuro.

Marisa traballaba cunha axencia de modelos. Segundo o director desta, esta ía ser escollida como a modelo principal nun importantísimo desfile. Debido á súa desaparición, o seu posto fora asumido pola súa mellor amiga, quen estaba moi afectada pola súa morte.

O director tamén lle advirtiu que a empresa de modelos era un negocio moi competitivo.

O detective Castellan decidiu ir falar coa mellor amiga da vítima, a señorita Grace.

O señor Grace abriulle a porta e deixouno pasar.

A señorita Grace parecía verdadeiramente afectada, pero contestou todas as preguntas do detective. Díxolle que, como a axencia lle dera vacacións a todos os seus empregados, pasaba a maior parte do tempo na casa. Despois, a señora Grace, a súa nai, entrou no salón e o detective decidiu facerlle algunhas preguntas tamén.

—Coñecía á señorita Marisa?

—Claro, era a mellor amiga da miña filla e, aínda que ela non queira admitilo, tamén a súa rival —contestou, e engadiu con superioridade—. Ela nunca supuxo unha ameaza para a miña filla. Era moito máis fea e carecía de talento.

—Sabía que Marisa sería a estrela do desfile? —preguntou Castellan.

A señora Grace apertou os labios e contestou:

—O meu marido, que traballa na axencia, contoumo. Algunha pregunta máis?

Castellan negou coa cabeza e saíu do salón. O señor Grace acompañouno á saída. Antes de irse, o detective fíxolle unha última pregunta:

—Que facía vostede a noite do asasinato?

—Estaba traballando na axencia —contestou enfadado, e cerrou a porta.

Castellan foi de inmediato á comisaría. Descubrira o asasino.

Ao chegar, falou directamente co xefe de policía.

—O culpábel é a mesma persoa que mandara o secuestro de Marisa e, ao saber que escapara, decidira eliminala persoalmente. É unha persoa que me mentiu e non ten unha coartada. Alguén que non podería estar traballando, xa que a axencia lle dera vacacións a todos os empregados. Tiña envexa porque desexaba o posto de Marisa para a súa filla. O noso asasino é o señor Grace.